#امام_علی(ع):

لجبازى، خِرَد را به زنجير كشد.

اللَّجاجَةُ تَسُلُّ الرَّأيَ. 

 

نهج البلاغه حکمت 179

انسان خود نوعی حیوان است؛ از این رو با دیگر جانداران مشترکات زیاد دارد؛اما یک سلسله تفاوتها با همجنسان خود دارد که او را از جانداران دیگر  متمایز ساخته و به او مزیت و تعالی بخشیده و اورا بی رقیب ساخته است.

تفاوت عمده و اساسی انسان با دیگر جانداران که ملاک {{انسانیت}} اوست و منشأ چیزی به نام تمدن و فرهنگ انسانی گردیده است، در دو ناحیه است: بینشها و گرایشها.

جانداران عموماََ از این مزیت بهره مندند که خود را و جهان خارج را درک می کنند و بدانها آگاهند و در پرتو آن آگاهیها و شناختها برای رسیدن به خواسته ها و مطلوبهای خود تلاش می نمایند.

انسان نیز مانند جانداران دیگر یک سلسله خواسته ها و مطلوبها دارد و در پرتو آگاهیها و شناختهای خویش برای رسیده به آن خواسته ها و مطلوبها در تلاش است؛ تفاوتش با سایر جانداران در شعاع و وسعت و گستردگی آگاهیها و شناختها و از نظر تعالی سطح خواسته ها و مطلوبهاست.

این است آنچه به انسان مزیت و تعالی بخشیده و او را از سایر جانداران جدا ساخته است.

یاد مردان خطر کرده بخیر یاد یاران سفر کرده بخیر

یاد مردانی که چون شیران روز حمله فتح و ظفر کرده بخیر

یاد آن شورآفرینان نبرد یاد حمله ها در آن شبهای سرد

یاد کردستان و یاد کاوه ها که ز ما دفع خطر کرده بخیر

یاد آن عشاق و خونین جامه ها یاد آن سوز و گداز و ناله ها

 یاد یارانی که در پیکارها ترک پا و ترک سر کرده بخیر

یاد نصر و کربلای چهار و پنج یاد شبهای عملیات و رنج

یاد فاو و بدر و خیبرها بخیر یاد آن ا... اکبرها بخیر

#امام_علی(ع):

وای بر کسی که غفلت براو چیره شود،کوچ خود را فراموش وآماده نشود.

 

گزیده غررالحکم ودرر الکلم/ج۱۰۰۸۸

#امام_صادق(ع):

محبوبترين برادرانم نزد من، كسى است كه عيبهايم را به من هديه كند.

أحَبُّ إخواني إلَيَّ مَن أهدى إلَيَّ عُيوبي .

 

 تحف العقول صفحه 366

#امام_علی(ع):

به آنچه فرمان مى دهى، خود بيش از همه عمل كن.

كُن آخَذَ النّاسِ بِما تَأمُرُ بِهِ. 

 

ميزان الحكمه ج7 ص345

 

WWW.SOBH-E-BARANI.LOXBLOG.COM

كف‌زدن جامعه شناسان برتر دنيا براي اميرالمونين(ع) علّامه محمّد تقی جعفری نقل مي كرد: عدّه‌‌‌ای از جامعه‌‌‌شناسان برتر دنیا در «دانمارک» جمع شده بودند تا دربارة موضوع مهمّی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: ارزش واقعی انسان به چیست؟ برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصّی داریم؛ مثلاً معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیّت آن است. معیار ارزش پول، پشتوانة آن است. امّا معیار ارزش انسان‌‌‌ها در چیست؟ هر کدام از جامعه شناس‌‌‌ها صحبت‌‌‌هایی داشتند و معیارهای خاصّی را ارائه دادند. وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم: اگر می‌‌‌خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می‌‌‌ورزد. کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است امّا کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازة خداست. علّامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناس‌‌‌هایی که صحبت‌‌‌های مرا شنیدند برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند. وقتی تشویق آنها تمام شد من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی علیه السلام است. آن حضرت در «نهج البلاغه» می‌‌‌فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر انسانی به اندازة چیزی است که دوست می‌‌‌دارد.» وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانة احترام به وجود مقدّس امیرالمؤمنین علیعلیه السلام از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند. علّامه در ادامه می‌‌‌فرمودند: عشق حلال به این است که انسان (مثلاً) عاشق 50 میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: آی!!! پنجاه میلیونی!!!. چقدر بدش می‌‌‌آید؟ در واقع می‌‌‌فهمد که این حرف توهین در حقّ اوست. حالا که تکلیف عشق حلال امّا دنیوی معلوم شد، ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد چقدر پست و بی‌‌‌ ارزش است! اینجاست که ارزش ثار الله معلوم می‌‌‌شود. ثار الله اضافة تشریفی است. خونی که در واقع آنقدر شرافت و ارزش پیدا کرده که فقط با معیارهای الهی قابل ارزش گذاری است و ارزش آن به اندازة خدای متعال است. منبع: سایت موسسه نشر آثار استاد علامه جعفری

یک سبد لاله ی سرخ باز هم اول مهر آمده بود و معلم آرام اسم ها را می خواند. اصغر پورحسین! پاسخ آمد: حاضر. قاسم هاشمیان! پاسخ آمد: حاضر. اکبر لیلا زاد... پاسخش را کسی از جمع نداد. بار دیگر هم خواند: اکبر لیلازاد! پاسخش را کسی از جمع نداد همه ساکت بودیم جای او اینجا بود اینک اما، تنها یک سبد لاله ی سرخ در کنار ما بود لحظه ای بود، معلم سبد گل را دید شانه هایش لرزید همه ساکت بودیم ناگهان در دل خود زمزمه ای حس کردیم گل فریاد شکفت! همه پاسخ دادیم: حاضر، ما همه اکبر لیلا زادیم قیصرامین پور

گفتگوي من با خدا به خدا گفتم:اگر وقت داشته باشید دوست دارم با شما مصاحبه کنم. خدا لبخندی زد وگفت : وقت من بینهایت است هر چه میخواهی بپرس.گفتم چه چیز مردم شما را متعجب میکند؟گفت:اینکه آنها از کودک بودن خودخسته میشوند و عجله دارند زودتر بزرگ شوند و وقتی بزرگ شدند آرزو میکنند ای کاش کودک بودند. اینکه سلامتیشان را برای بدست آوردن پول از دست میدهند وبعد پولشان را خرج میکنند تا دوباره سلامتیشان را بدست آورند اینکه آنچنان با هیجان به آینده فکر میکنند که زمان حال را فراموش می کنند،لذا نه در حال زندگی میکنند و نه در آینده.اینکه چنان زندگی میکنند که گویی هرگز نخواهند مرد وچنان می میرند که گویی هرگز زنده نبوده اند... خداوند دستهای مرا گرفت، مدتی به سکوت گذشت ... بعد پرسیدم: خدا گفت:یاد بگیرند نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد اما می توان محبوب دیگران شد. یاد بگیرند با ارزش ترین ها اشیایی نیست که در زندگی دارند بلکه اشخاصی است که در زندگی دارند. یادبگیرند که نباید خود را با دیگران مقایسه کنند هر کس بر اساس ارزشهای خود قضاوت می شود نه بر اساس مقایسه با دیگران. یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که بیشترین دارایی را داشته باشد بلکه کسی است که کمترین نیازها را داشته باشد . یاد بگیرند برای ایجاد زخمی عمیق در دل کسی که دوستش دارند تنها چند ثانیه زمان لازم است اما برای التیام آن سالها وقت لازم است... یاد بگیرند با پول همه چیز میشود خرید جز دل خوش وبه همه جا میشود رفت به جز آسمانها.یاد بگیرند دونفر ممکن است یک موضوع واحد را ببینند ولی برداشت متفاوتی داشته باشند. یاد بگیرند دوست واقعی کسی است که همه چیز در مورد آنهارامیداند وبا این حال دوستشان دارد مثل من که خدایشان هستم... از خدا برای وقتی که برای من اختصاص داده بود تشکر کردم وبه خاطر تمام محبتهایش واو پاسخ داد: هر وقت بخواهی من در هر لحظه در دسترس هستم فقط کافیست عمیقا صدایم کنی