بزرگی نان همی خورد با ندیمان و کسان خویش، مردی لقمه از کاسه برداشت. مویی بر لقمه بود و مرد ندید. صاحب او را گفت: «ای فلان، موی از لقمه بردار.» مرد لقمه از دست فرو نهاد و برفت. صاحب گفت: «بازآریدش.» از مرد پرسید: «ای فلان، چرا نان نیم خورده و از خوان ما برخاستی؟» مرد گفت: «مرا نان آن نباید خورد که تاری موی در لقمه من بیند.»
گزیده قابوسنامه- ص۸۱
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: